هر فردی که در زمینه عکاسی بارداری در آتلیه بارداری فعالیت می کند، سبک خاص خود را داشته تا رضایت مخاطب را جلب کند. رضایتی که مملو از احساس خوب تصاویر به ثبت رسیده است و این سبک با تمرین بدست می آید.

جنبه های زیادی وجود دارد که یک «سبک شخصی» را در عکاسی تشکیل می دهد. این جنبه می تواند تجهیزاتی که استفاده می کنید، نوع نور، سبک پس پردازش شما یا انتخاب فیلم باشد. سبک شما می تواند توسط داستان هایی که سعی دارید بگویید، فلسفه پشت کارتان، مفهوم یا پیام شما مشخص گردد. در این مطلب کوتاه عکاسی، روش «تمرین آگاهانه» آموزش داده شده تا شما را برای رسیدن و توسعه سبک عکاسی خودتان یاری دهد.

جنبه هایی که در بالا مطرح شد (تجهیزات، نوع نور، پس پردازش، فلسفه پشت کارتان و…) چند مورد از چیزهایی هستند که می توانند به یک سبک منحصر به فرد کمک کنند. اما آیا سبک عکاسی شما آگاهانه و عمدی است؟ آیا شما از مسیر خود خارج می شوید تا به یک ظاهر سازگار با عکاسی خود برسید؟

من کتاب های زیادی خوانده ام که بر «تمرین» تمرکز دارند. از کتاب هایی مانند «قله – Peak» گرفته، تا «خیلی خوب است که آنها نمی توانند شما را نادیده بگیرند – So Good They Can’t Ignore You» و «سنگ ریزه – Grit»، که همه آنها مربوط به موضوع تمرین آگاهانه بودند. این ایده می گوید که، برای بهبود، شما باید فراتر از هدف کلی ای مانند «ارتقاء ترکیب بندی خود» بروید که به صورت مکرر مطالعه و تمرین می کنید تا زمانی که خودکار شود.

می گویند، وقتی بحث توسعه سبک شما فراتر از معمول مطرح باشد، این راه اشتباهی برای یادگیری است. «قانون» ۱۰۰۰۰ ساعت تمرین دقیقا درست نیست.

در عوض، شما باید المان ها را حتی بیشتر تجزیه کنید (هدف کلی را به جزء های کوچک تر بشکنید)، مانند این که به طور خاص می خواهید بر روی چه ترکیب بندی ای کار کنید. نویسندگان این کتاب ها پیشنهاد می دهند که سوالاتی مانند این بپرسید: چرا در حال حاضر آن را خوب انجام نمی دهید؟ چطور می توان آن را بهبود بخشید؟ آیا راه بهتری برای انجام این کار وجود دارد؟ من چه چیزی را اشتباه انجام می دهم؟ این لیست ادامه دارد، اما نقطه شروع، تجزیه و تحلیل آنچه شما در حال حاضر می دانید و بهبود خودتان است.

تمرین آگاهانه داشتن اهداف خاص کوچکی است که شما می توانید آنها را بهبود ببخشید تا بعدا به اهداف حتی بزرگتر – مانند استاد شدن در ترکیب بندی سیاه و سفید – دست یابید. اما کتاب هایی که من خوانده ام پیشنهاد می کنند که شما باید این کار را به طور مداوم در یک دوره از سال یا به صورت مادام العمر انجام دهید، و هیچ وقت به خودتان اجازه ندهید این کار را به صورت خودکار انجام دهید. آنها می گویند که شما باید آگاهانه به دستاوردهای قبلی خود فکر کرده و آنها را بهبود بخشید.

 

یک نقطه شروع، پیدا کردن هنرمندان یا تاثیرگذارانی است که الهام بخش شما هستند. از خودتان بپرسید چرا به سمت این افراد کشیده شده اید، سعی کنید کار آنها را تجزیه کنید تا عناصر خاصی که دوست دارید را پیدا کنید، و سپس یکی از آن عناصر را در نظر گرفته و از آن در تمرین خود استفاده کنید. این کار را انجام دهید تا زمانی که برایتان جا بیفتد… سپس عنصر دیگری اضافه کنید… و به همین ترتیب ادامه دهید…

البته این کار به زبان ساده است، و در عمل سخت است. این یکی از روش هایی است که من برای توسعه سبک عکاسی خودم از آن استفاده کردم.

من همیشه به سمت عکاسان تک رنگ کشیده می شدم، بنابراین تصمیم گرفتم این روش را تنها روی عکس های سیاه و سفید استفاده کنم. من استفاده ثابت از یک دوربین و لنز (عدم استفاده از لنز ها یا بدنه های مختلف) هنرمندانی که تحت تاثیر آنها بودم را پسندیدم، بنابراین این روش را اجرا کردم و در حال حاضر برای به دست آوردن یک احساس و ظاهر ثابت یا سازگار در تصاویرم، تنها از یک دوربین و لنز استفاده می کنم. من عاشق این بودم که چطور عکاسانی که از آنها الهام گرفته بودم، از نور طبیعی استفاده می کردند، بنابراین خودم را مجبور به استفاده تنها از نور موجود کردم.

در نهایت، برای به دست آوردن یک ظاهر ثابت در طول روند ویرایش، من با استفاده از Kodak Tri-X 400 عکس می گیرم، چه فیلم باشد و چه یک پیش تنظیم (preset). اینها برخی از محدودیت هایی هستند که سبک من را تشکیل می دهند.

حرف من این است که شما می توانید یک سبک آگاهانه ایجاد کنید – تمام چیزی که نیاز دارید اهداف کوچکی است که به دستاوردها و آرمان های بزرگتر منجر می شوند. فقط هر عکس را آگاهانه و از عمد ثبت کنید، هیچ وقت اتوماتیک وار و بدون فکر این کار را انجام ندهید، در این صورت سریعتر به مقصد خود خواهید رسید.

اگر فکر می کنید تمرین آگاهانه می تواند کمک حال شما باشد پس به کار گیرید.

نویسنده: ای.بی. واتسون (A.B. Watson)

منبع:

عکاسی